Είναι μερικά ταξίδια που δεν ξέρεις από που θα αρχίσουν, πώς θα εξελιχθούν και πού θα τελειώσουν. Μπορείς να τα πεις και απρόβλεπτα. Αυτή είναι ίσως και η γλυκάδα τους. Ή η πικράδα τους αναλόγως, γιατί σε κάποιες περιπτώσεις αυτός ο αυθορμητισμός με τον οποίο οργανώνονται μπορεί να είναι το κλειδί της επιτυχίας, αλλά άλλοτε μπορεί να γίνει και αντίθετα η αρχή για μια νέα σφαγή! Ευτυχώς, για εμάς ίσχυσε η πρώτη εκδοχή. Γιατί στην Ιορδανία πέρασα μαζί με φίλους, 3 αξέχαστες μέρες.
Τι μου άρεσε:
1. Η έρημος Wadi Rum. Απαγορεύω στον καθένα που ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Ιορδανία να μην την συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του. Εμείς όχι απλώς την επισκεφθήκαμε αλλά διανυκτερεύσαμε κιόλας και δεν το μετανιώσαμε καθόλου. Η έρημος θα σου προσφέρει ΜΟΝΟ πρωτόγνωρες εμπειρίες για να χεις να διηγιέσαι. Στα highlights το Rahayeb Bedouin Camp, στο οποίο και διαμείναμε γιατί οι άνθρωποι εκεί ήταν φιλόξενοι. Μας έψησαν φαγητό κάτω από την άμμο -γευστικότατο-, μας χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς της Ανατολής το βράδυ, μας σέρβιραν ναργιλέδες και γενικά προσπάθησαν να έχουμε εμείς μια αξέχαστη διαμονή!


2. Τα activities της ερήμου!
Με εξέπληξε πολύ ευχάριστα η έρημος και το πόσο οργανωμένα ήταν γενικά τα camps, γιατί για να λέμε και την αλήθεια, ένα άγχος το είχα πριν πάμε, μη σου πω και δύο! Παρόλ’ αυτά ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι γιατί δε θα κοιμόμασταν απλώς στην έρημο, αλλά θα τη συνδυάζαμε με πολλά exciting activities. Πρωτίστως επιλέξαμε ένα jeep tour, ο θεός να το κάνει jeep… ή μάλλον ο θεός να το κάνει tour, με ένα θεότρελο Ιορδανό οδηγό που έδωσε ρέστα! Ο Μαχμούτ που λέτε μας ξενάγησε στα φαράγγια, στους αμμόλιθους της ερήμου και σε άλλα σημεία κατατεθέν αλλά κυρίως μας ξεντέρισε με το άτσαλο οδήγημά του και τα οχταράκια που έκανε στην άμμο, τα οποία εμείς φυσικά ενθαρρύναμε για να το ζήσουμε στο έπακρον! Τον αγαπήσαμε λίγο παραπάνω όταν μας έδινε και συμβουλές φωτογράφισης υπομονετικά και κυρίως να σημειωθεί ότι σε αυτό το διπλοκάμπινο-tour οι άνθρωποι κάθονταν πίσω και οι βαλίτσες μπροστά (ένα απ’ τα πολλά παράδοξα που είδαμε στην Ιορδανία).

Εκτός απ’ αυτό που καταλαβαίνετε ότι μας κέντρισε το ενδιαφέρον, κυνηγήσαμε το sunset με ανάβαση στις καμήλες για 2 περίπου ώρες -άουτς- και κάναμε sandboarding με ομολογουμένως μεγάλη… αποτυχία!


3. Η Πέτρα: για εμάς τους λάτρεις της ιστορίας και των αξιοθέατων είναι must see. Η Πέτρα, αν και πολύβουη λόγω των πολλών τουριστών -πήγαμε Κυριακή- ήταν χάρμα οφθαλμών και τόσο σαγηνευτική, που δικαιολογεί πλήρως την κατάταξή της στα 7 θαύματα του κόσμου. Περιπλανηθήκαμε σε φαράγγια, ανάμεσα σε ογκώδη πετρώματα αλλά και θορυβώδεις τουρίστες, αναρριχηθήκαμε για να δούμε από ψηλά τη θέα και φυσικά για να πετύχουμε την τέλεια φωτο απέναντι στο θησαυροφυλάκιο! Δεν πρόκειται για ένα αξιοθέατο απλώς, αλλά για μια ολόκληρη πόλη, που για να την περπατήσεις θα χρειαστείς μια ολόκληρη μέρα (αν το κάνεις χαλαρά), 4 ώρες (αν το κάνεις όπως εμείς -βλέποντας δηλαδή τα best of-)! Ιδανική για hiking και εξερεύνηση, άρα όσοι βαριέστε να περπατάτε, μην πλησιάσετε καν!


4. Dead Sea: Μοναδική εμπειρία να κολυμπάς στη θάλασσα που τίποτα δεν επιβιώνει ζωντανό… εκτός οι άνθρωποι! Κολυμπήσαμε σε ιδιωτική παραλία του Holiday Inn (με το αζημίωτο φυσικά γιατί όλα εδώ πληρώνονται -δώσαμε 30 ευρώ και πήραμε και πετσέτες/κρεβατάκια-) και το απολαύσαμε δεόντος γιατί όσο και να προσπαθούσαμε δεν γινόταν να βουλιάξουμε! Απλά επιπλέαμε. Σημείωση: η λάσπη προσφέρεται από το ξενοδοχείο σε κουβάδες για να βάλεις στο σώμα σου και δεν την παίρνεις κατευθείαν από τη θάλασσα και γι’ αυτούς που σιχαίνονται, δεν ενδείκνυται τόσο ούτε η θάλασσα (δεν βλέπεις τον πάτο) ούτε η λάσπη (γλοιώδης)! Μια φαγούρα μας συνόδευσε για μερικές ώρες, μαζί με ένα σμήνος από μύγες, μέχρι που φθάσαμε στο μπάνιο και αντιληφθήκαμε πως όντως το δέρμα μας ήταν πιο απαλό και άξιζε τον κόπο λίγη λέτσα!

5. Η παρέα: Το τονίζω. Μην πάτε χωρίς καλή παρέα στην Ιορδανία. Ξανά. Όχι χωρίς καλή παρέα στην Ιορδανία! Πρόκειται για ένα ταξίδι στο οποίο ίσως χρειαστεί να αναμετρηθείς με τα όριά σου, οπόταν μόνο με ευπροσάρμοστους και easy-going ανθρώπους μπορεί να συμβεί αυτό, για να αποφευχθούν τυχόν ιδιοτροπίες και καβγάδες. Επίσης, απαγορεύονται οι γυναικοπαρέες για ευνόητους λόγους και δε θα το συνιστούσα ούτε σε ζευγάρια. Πάντως επειδή αναμένεται αρκετή κούραση, πρωινά ξυπνήματα και μεγάλες αποστάσεις που θα διανύσεις στο λεωφορείο, καλό είναι να έχεις ευδιάθετη παρέα. Για εμάς πραγματικά οι αποστάσεις μηδενίζονταν γιατί περνούσαμε τόσο καλά, που και διπλάσιες να ήταν οι διαδρομές εμείς πάλι θα τις απολαμβάναμε! Και ας μην ξεχνάμε ότι και στο χειρότερο προορισμό, αν έχεις καλή συντροφιά, όλα μοιάζουν όμορφα. #amanites μου

Τι δεν μου άρεσε:
1. Τα πολλά hidden costs! Μην παραπλανείστε από τα διαφημιστικά που θέλουν να προβάλλουν την Ιορδανία ως φθηνό προορισμό. Η χώρα δίκαια πιστεύω χαρακτηρίζεται ως “Παρίσι της Ανατολής”! Καταρχάς μπορεί να πληρώνεις ένα σχετικά χαμηλό εισιτήριο (ειδικά αν πας με low cost εταιρείες όπως εμείς), αλλά τα μετά είναι το πρόβλημα… Αναγκαστικά πρέπει να εκδώσεις βίζα και αν θα επισκεφθείς και την Πέτρα εισιτήριο εισόδου, που μόνο αυτά στοιχίζουν περίπου 100 ευρώ μαζί! Εμείς αγοράσαμε το Jordan Pass που περιλάμβανε και τα δύο καθώς και είσοδο στην έρημο -ναι καλά άκουσες, υπάρχει check in πριν μπεις στην έρημο!-. Έπειτα είναι και οι μεταφορές… Δυστυχώς δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς, άρα αναγκαστικά πρέπει να βρεις λεωφορείο ή να κλείσεις οργανωμένη εκδρομή -που σημειωτέον ήταν πανάκριβες!-. Εμείς κλείσαμε private οδηγό για να μας μεταφέρει όπου θέλαμε, ένα κόστος περίπου 110 ευρώ το άτομο. Για να μην σας τα πολυλογώ, 3 βράδια, περίπου 700-750 ευρώ συγκρατημένο budget και ευτυχώς περάσαμε ωραία, γιατί θα τα κλαίγαμε ακόμη!

2. Η δυσκολία συνεννόησης. Eντόπισα το πρόβλημα επικοινωνίας πριν καλά καλά πάμε στη χώρα! Είχα ήδη πλάσει το σενάριο στο μυαλό: θα φθάναμε εκεί, θα μπαίναμε σε ένα αυτοκίνητο για το πουθενά και μετά θα μας έψαχναν οι μανάδες μας τα κορίτσια σε κανένα χαρέμι και εμάς στην έρημο με τους βεδουίνους! Στην πραγματικότητα, ένιωθα ανασφάλεια στα μειλς επειδή δεν ήταν όσο διευκρινιστικοί ήθελα να είναι. Ευτυχώς, όλα καλά, αλλά ναι, οι Ιορδανοί δεν το έχουν με τα αγγλικά και ειδικά σε περιοχές που δεν είναι τουριστικές, υπάρχει πρόβλημα. Σαφώς το πρόβλημά μας λύθηκε εκεί γιατί ο οδηγός μας μιλούσε άπταιστα αγγλικά και μας έβγαζε από τη δύσκολη θέση! Βέβαια όλο αυτό είχε προσδώσει και αρκετές δόσεις γέλιου γιατί αντιλαμβάνεστε, πως ακόμα και να μας έβριζε κάποιος εμείς του απαντούσαμε «Σιούκρα!» (Ευχαριστώ!). Αξιομνημόνευτη ατάκα: «You cafe, number me» (μας την είπε ένας ταξιτζής εννοώντας όταν θα είστε στο καφέ καλέστε με για να έρθω να σας πάρω).
3. Η κακοποίηση των ζώων. Είναι κάτι που μας προβλημάτισε, ειδικά στην Πέτρα. Μάλιστα ζήσαμε και δύο περιστατικά που επιβεβαίωσαν τις σκέψεις μας ότι τα ζώα κακοποιούνται για χάρη της τουριστικής κατανάλωσης και του χρήματος! Ένα άλογο, τόσο καταπονημένο, ξαφνικά έπεσε στο έδαφος κατά τη διάρκεια της περιήγησης τουριστών και έτρεξαν όλοι έντρομοι να δουν τι έγινε και μάλλον απεβίωσε μπροστά στους τουρίστες! Επίσης μια τουρίστρια προσπαθούσε να βγάλει σέλφι με ένα γάιδαρο και την κλώτσησε στην κοιλιά! Το ίδιο ένιωσα όταν κάναμε βόλτα στην έρημο με την καμήλα, καθώς είδα να τις χτυπάνε. Ήταν κάτι που μετάνιωσα και δε συνιστώ σε κανένα σας να κάνει.

4. Η αδιακρισία των Ιορδανών. ΟΚ, αντιλαμβάνομαι ότι είναι στο πλαίσιο της κουλτούρας τους να μην βλέπουν συχνά γυναίκες ντυμένες σύγχρονα, χωρίς μαντήλα και ειδικά να κυκλοφορούν «ελεύθερες» μετά το απόγευμα, αλλά αρκετές είναι οι φορές που τα κορίτσια της παρέας συνάντησαν αδιάκριτα βλέμματα Ιορδανών που τους κοίταζαν επίμονα καθώς περπατούσαμε στο δρόμο! Κάντε το εικόνα: ήταν σαν να περπάταγε η Jennifer Lopez στους δρόμους της Λήδρας και όλοι γύριζαν τα κεφάλια τους για να τη δουν! Στην αρχή γελάσαμε, στο τέλος όμως τα βλέμματα αυτά είχαν καταντήσει κουραστικά και θα έλεγα και αρκετά… σεξιστικά!
5. No drinks, no clubs, no nightlife! Αν ταξιδεύεις γι’ αυτά θα δυσκολευτείς γιατί η πιο νυκτερινή έξοδος είναι άντε ένα εστιατόριο για φαγητό, άντε και ένα καφέ για ναργιλέ και τσάι! Δεν υπάρχει τίποτα σε διασκέδαση, όπως την ξέρεις εσύ στην Ευρώπη, ούτε δείγμα αλκοόλης για να σκάσει το χειλάκι (μόνο στα ξενοδοχεία απ’ ότι κατάλαβα). Βέβαια, αυτά ήταν ίσως που έκαναν και τη χώρα ιδιαίτερη και ωραία στα δικά μου μάτια! Σεβαστό, γιατί συγκαταλέγεται στην κουλτούρα της.


Κάποιος με ρώτησε αν θα ταξίδευα ξανά στην Ιορδανία. Η απάντησή μου είναι όχι για δύο λόγους: πρώτον διότι ό,τι συμβαίνει μια φορά και πετυχαίνει, δεν επαναλαμβάνεται. Κανόνας! Δεύτερον, επειδή υπάρχουν τόσες άλλες ανατολίτικες χώρες που θα ήθελα να επισκεφτώ όπως ο Λίβανος, η Αίγυπτος κτλ. που θεωρώ αχρείαστο να επισκεφθώ ξανά την Ιορδανία, αν και μου άρεσε πολύ και η εμπειρία μου ήταν θετικότατη.
Ελπίζω να σας έπεισα και αν ναι…. καλό σας ταξίδι !
What do you think?
Show comments / Leave a comment