Ναι, αγάπη μου για ‘σένα γράφω το άρθρο αυτό.  Για ‘σένα που ήσουν τόσο δίπλα μου και ταυτόχρονα μίλια μακριά μου.  Για ‘σένα που μου έδωσες ζωή, όταν χιλιάδες μου κατασπάραζαν ό,τι πιο πολύτιμο είχα, την αξιοπρέπεια μου.  Ξέρεις, τώρα τελευταία η θέληση μου για ζωή έχει τελειώσει μαζί με την προσμονή μου για αγάπη.  Αν και ξέρω πως πλέον τίποτα και κανένας δεν μπορεί να αναπληρώσει αυτό που νιώθω μέσα μου αυτή την στιγμή, ξέρεις αυτό το απέραντο σκοτάδι που σε ρίχνει όλο και πιο χαμηλά.  Τι να σου εξηγώ, αφού πλέον δεν έχει και τόση σημασία. 

Τίποτα πλέον δεν μπορεί να με γεμίσει.  Δεν ξέρω αν όλα τελείωσαν ή άρχισαν εκείνο το μεσημέρι Αυγούστου.  Το μόνο που θυμάμαι, μήνες μετά ήταν εμένα τρελή από χαρά να ανυπομονώ για εκείνες τις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις σε κάποια ξεχασμένη παραλία, μακριά από την βαβούρα της πόλης.  Πάει, τελείωσε και αυτό πριν καλά-καλά ξεκινήσει.

Ώρες-ώρες πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται χίλια δυό πράγματα, τι θα γινόταν αν δεν έβλεπα αυτό που έμελε να μου αλλάξει την ζωή, αν τα μάτια μου δεν αντίκρυζαν την σκληρή πλευρά των ανθρώπων και πόση αχαριστία μπορεί να κουβαλάει κάποιος.  Πόσο σκληρό ακούγεται αυτός ο κάποιος, κάποτε να ήταν ο δικός ΜΟΥ άνθρωπος, ε; Άραγε, εσύ θυμάσαι τίποτα από τον έρωτα μας ή άδειασε η καρδιά σου όπως άδειασα και ‘γω εκείνο το πρωινό;

hearstapps.com

Ποτέ και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο ξανά ξέρεις, λες και προνοώ για την αυτοκαταστροφή μου πριν ακόμα κάνω το βήμα από την κόλαση στον παράδεισο.  Το μόνο σίγουρο ξέρεις ποιό είναι;  Δεν ξέρω πόσες κόλλες και πόσα στυλό θα χρειαστούν μέχρι να βρουν στεριά οι λέξεις μου.  Δεν ξέρω πόσο αίμα θα κυλήσει από τις φλέβες μου μέχρι η καρδιά μου να αρχίσει να χτυπάει ξανά και ο κάθε της παλμός να μην πάει χαμένος στο άκουσμα μιας και μόνο λέξης, αυτής του ονόματος σου. 

Το μόνο που επέλεξα να σε θυμίζει πλέον είναι ένα κομμάτι χαρτί, ένα ανεξίτηλο μελάνι, οι λέξεις που γεννήθηκαν στις γραμμές των τετραδίων μου και τα μικρά αυτά στιχάκια που όσο σκληρό και αν ακούγεται, κρύβουν μια προδομένη ψυχή που καμιά τελεία, κανένα θαυμαστικό δεν μπορεί να δώσει απάντηση στα ερωτηματικά.

Πόσος ηρωισμός θα χρειαστεί μέχρι η ελπίδα να σταματήσει να κυλάει στα σωθηκά μου;  Αν δεν πιστέψουμε στις ελπίδες και τα όνειρα μας για μια αγάπη που να μην τα παρατάει στα δύσκολα και να μην αφήσει το κακό να τρυπώσει, τότε για ποιο ηρωισμό μιλάμε;

Και αν με ρωτάς, μετά από όλα όσα πέρασαμε μαζί ακόμα και αν δεν είχα καμιά άλλη διαθέσιμη επιλόγή, ΝΑΙ αγάπη μου ακόμη ΜΕ καταριέμαι που ΣΕ παράτησα! Kαι ξέρεις γιατί; Γιατί κοντά σου ήμουν ο εαυτός μου, ήμουν ευτυχισμένη και οι μέρες μου πλέον είχαν αξία.  Αλλά αν με ρωτάς γιατί έφυγα, θα σου ‘λεγα ότι φεύγω από ‘κει που δεν κάνουν τίποτα για να με κρατήσουν.

cutewallpaper.org

Και κάτι τελευταίο, δεν πειράζει που πλέον είμαι μόνη γιατί θυμάμαι τον εαυτό μου φοβισμένο μην τυχόν και νιώσω αυτό το φρικτό αίσθημα της μοναξιάς.  Πλέον φοβάμαι μην έχω στην ζωή μου λάθος ανθρώπους που με κάνουν να χάνω τον εαυτό μου και να τους δίνω 1000 ενώ ξέρουν να μετράνε μέχρι το 10.

Κι αν κάποτε νιώσετε μόνοι, ένα πράγμα να θυμάστε, να κρατάτε στην ζωή σας άτομα που σας γεμίζουν με βεβαιότητες και όχι με αμφιβολίες!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: marriage.com