Άγχος. Μόνο και μόνο που το λέω ή το σκέφτομαι, αγχώνομαι.

Δηλαδή, νιώθω ότι η καρδιά μου πάει να σπάσει, δεν αναπνέω, χρειάζομαι δεν ξέρω κι εγώ πόσες φιάλες οξυγόνου για να με σώσουν, ζαλίζομαι και έχω αναγούλες. Με πιάνει κι ένας κόμπος στο στομάχι και τρέχω σε όποιο γιατρό βρω, κυρίως γαστρεντερολόγο για να κάνω όποια εξέταση χρειαστεί για να βρω τι τρέχει με μενα. Και τελικά οι εξετάσεις και οι αναλύσεις είναι μια χαρά. ‘Δεν έχεις κάτι οργανικό’, μου λέει. ‘Ίσως είναι επειδή αγχώνεσαι’. ‘Προπάθησε να μειώσεις το άγχος σου, και μην αγχώνεσαι υπερβολικά’. Μια κουβέντα είναι αυτό. Εύχομαι να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να έκανα το άγχος μου να εξαφανιζόταν στο πι και φι.

Από μικρή, είχα και πρόβλημα με τα αυτιά μου. Τρομεροί πόνοι. Ξέρετε, ο πόνος του αυτιού και του δοντιού, από τους χειρότερους. Μου το είπε και ο ωριλάς. ‘Μια χαρά είναι τα αυτιά σου. Από το άγχος σου είναι’. Έλα μου ντε. Νομίζεις δεν το ξέρω; Αμ, το ξέρω.

Διότι σχεδόν πάντα γνωρίζουμε πότε και γιατί αγχωνόμαστε. Όσο μεγαλώνουμε φυσικά και  όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τόσο καλύτερα το αντιλαμβανόμαστε.

Πρόσφατα, μου έχουν πει κιόλας ότι έχω συσσωρευμένη ένταση μέσα στο σώμα μου και σφίγγω τα δόντια μου όταν κοιμάμαι. Τι άλλο θα ακούσω πλέον; Το άγχος μου με έχει κατακυριεύσει. Θα μπορώ να το νικήσω κάποτε; Διερωτούμαι.

Αλήθεια, εσύ αγχώνεσαι; Με τι; Κάθε πόσο;

Ποιοι είναι γύρω σου, παρόντες, όταν εσύ αγχώνεσαι; Μπορείς να ελέγξεις το άγχος σου ή σε παραλύει και δεν μπορείς να λειτουργήσεις όπως θες; Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, για να σε βοηθήσεις να εντοπίσεις την πηγή του άγχους σου και να το αντιμετωπίσεις καλύτερα.

Το άγχος μπορεί να είναι καταστροφικό αλλά και δημιουργικό. Δεν είναι πάντα απειλητικό. Το δημιουργικό άγχος μας εμπνέει. Μας εμπνέει να προχωράμε, να κάνουμε πράγματα, να ανυπομονούμε για την επιτυχία, για το όνειρο. Και μαζί του δημιουργούμε.

Αν σου πω ότι ίσως κάπου εξυπηρετεί το άγχος, και ότι προσπαθεί κάτι να σου πει, θα με πιστέψεις; Ότι ας πούμε έχει φωνή, τι θα έλεγε σε σενα; Εμένα θα μου έλεγε μάλλον να το πάρω χαλαρά, να δώσω χρόνο στον εαυτό μου, να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, που με ικανοποιούν και να μην βάζω πάντα μπροστά το τί θέλουν οι άλλοι πρώτα και αν μείνει χρόνος για μένα, τότε θα κάνω κάτι. Ίσως κάνω φίλο κιόλας το άγχος μου. Να πιούμε ένα καφέ μαζί.

Τι θα με βοηθούσε τώρα;!

Να ακούσω μουσική, χαλαρωτική ή και δυνατή, από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ευτυχώς που σήμερα υπάρχει και το Youtube και έχουμε πρόσβαση σε ό,τι τραγούδι θέλουμε παλιό ή πρόσφατο.

Να δω τους φίλους μου, να μιλήσω μαζί τους, να μου δώσουν ενέργεια. Να περπατήσω κοντά στην θάλασσα. Να πάρω φρέσκο αέρα και ιώδιο. Να περπατήσω στην φύση, να μαζέψω λουλούδια. Να νιώσω τα δέντρα, να ακούσω το θρόισμα των φύλλων και τα πουλιά. Να αφήσω τον ήλιο να μου χαϊδέψει το πρόσωπο. Όπως το καλοκαίρι. Να συναντήσω τον σύντροφο μου σε ένα από τα αγαπημένα μας στέκια ή να μείνουμε σπίτι και να μιλήσουμε για ώρες. Και να κοιμηθώ. Να κοιμηθώ τις ώρες που θέλω και έχω ανάγκη. Να φάω το φαγητό που θέλω και να είναι θρεπτικό. Και να δω αγαπημένες μου ταινίες.Κι αν αυτά σας ακούγονται λίγα ή πολύ ρομαντικά, κάντε ό,τι επιθυμεί η ψυχούλα σας.

Και τότε νομίζω μάλλον θα αντιστραφεί το σκορ: Άγχος vs Υγεία σε 0-1.

Να είστε καλά

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com