Οι ευκαιρίες που σου δόθηκαν απεριόριστες, ωστόσο εσύ κάθε φορά με έκανες να καταλαβαίνω πόσο λάθος έκανα μαζί σου. Κάθε φορά κατέβαινες ακόμα κι ένα σκαλί στα μάτια μου. Καλή προσγείωση τώρα.

Οι άνθρωποι βλέπεις όταν αγαπούμε τείνουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε καταστάσεις, αλλά κυρίως χαρακτήρες και να τις φέρουμε στα μέτρα μας. Με άλλα λόγια, αυτό που φανταζόμαστε ή η ανταπόκριση που περιμένουμε από τον «άνθρωπο μας» δεν μπορεί να υλοποιηθεί, κυρίως στο βαθμό που θέλουμε ή περιμένουμε για να είμαστε εμείς ικανοποιημένοι. Αυτό όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση, σε ένα ήδη διαμορφωμένο και αν θέλεις «ολοκληρωμένο» χαρακτήρα.

Λάθος μου, ότι προσπάθησα να σε αλλάξω. Βλέπεις τον άνθρωπο σου θα τον αγαπάς γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θέλεις να γίνει.

Λάθος σου όμως και εσένα που δεν σου έμαθαν πως δε γίνεται μόνο να δίνουμε υποσχέσεις που δεν μπορούμε να κρατήσουμε. Τα λόγια που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, είναι ότι χειρότερο μπορεί να τύχει σε κάποιον άνθρωπο που αγαπά και υπομένει, σαν ένας χαμένος ταξιδιώτης στη μέση της Σαχάρας που περιμένει να βρει μια όαση.

Όλοι οι άνθρωποι έρχονται για να μας διδάξουν κάτι, άλλοι για να μείνουν και άλλοι για να φύγουν.

Εσύ, μου δίδαξες το χειρότερο βέβαια, να σκέφτομαι διπλά και τριπλά αν θα δώσω 2^η ευκαιρία, πόσο μάλλον όσες έδωσα σε εσένα τις οποίες και καταχράστηκες με τόση ευκολία.

Όταν ανέλυσα και έφερα στα δικά μου μέτρα το μάθημα που μου δίδαξες, αποφάσισα ότι δεύτερεςευκαιρίες όλοι τις δικαιούνται, όμως πριν τις δώσω θα είμαι σίγουρη ότι θα αξίζει το κόπο.  

Γι’ αυτό τον λόγο, αποφάσισα να ακούσω τον αγαπημένο Βρεττό, ο οποίος τραγούδησε το γνωστό σε όλους «Ανεβαίνω όλο κι ανεβαίνω, δε με ρίχνεις ούτε κατεβαίνω
Είπα τέρμα φτάνει ως εδώ, δεν αντέχω άλλο να σε συγχωρώ και να σε περιμένω».

Αγαπητέ συνδρομητή, το υπόλοιπο των ευκαιριών σας έχεις μόλις τελειώσει. Όπως άλλωστε όλα κάποτε τελειώνουν, γιατί η υπομονή, όπως και η αξιοπρέπεια έχει και τα όρια της. Το κορόιδο που ήξερες, έχει πλέον ξυπνήσει. Να κάτι που δεν περίμενες, εφόσον οι ευκαιρίες μου ήταν δεδομένες για σένα.

Αν προσπαθήσεις τώρα να τηλεφωνήσεις στο συνδρομητή που καλούσες, θα σου βγάζει φωνοκιβώτιο, μόνο να ξέρεις πώς εκεί θα μένουν τα μηνύματα σου και δεν θα φτάσουν ποτέ ξανά στο παραλήπτη.

Εν αντιθέσει, τις ευκαιρίες μου θα τις χαρίσω εκεί που σίγουρα αξίζουν.

Θα πάρω τη ζωή πίσω στα χέρια μου και θα ξεκινήσω να διασκεδάζω αλλά κυρίως να ΖΩ. Θα σταματήσω να «θρηνώ» .. ε και σιγά τον άντρα τελοσπάντων. Θα βγω να γνωρίσω νέο κόσμο που όλο και κάτι παραπάνω θα μπορεί να μου διδάξει εκτός από το να φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους γύρω μου.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com