Όλοι θα έχουμε πει έστω και κάποια φορά «σκεφτόμουν μόλις τώρα το ίδιο» ή «απ’ το στόμα μου το πήρες». Αν βρισκόμαστε μάλιστα και στον ίδιο χώρο χαμογελάμε και τρέχουμε να αγγίξουμε το ίδιο χρώμα – αλήθεια, γιατί κόκκινο;-. Ή θα σου έτυχε κι εσένα να σκέφτεσαι κάποιον και να βλέπεις στην οθόνη του κινητού σου να αναβοσβήνει το όνομά του (κάπως creepy ε;). Άλλες φορές έχουμε πάλι ένα προαίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά, και τελικά επιβεβαιωνόμαστε αργότερα, όταν ανακαλύπτουμε ότι έγινε όντως κάτι κακό. Όλα αυτά δεν μπορούν να είναι και τόσο τυχαία. Έτσι δεν είναι;

Όταν αυτό αναμειγνύεται με τα ερωτικά μας δε, το πράγμα γίνεται πιο σόκινγκ! Απειλητικά σόκινγκ θα έλεγα! Μόλις σκέφτηκα το αμόρε, το είδα να περπατάει μπροστά μου. Ή εβλεπα φώτο του πρώην μου και παίρνω μήνυμά του μετά από 2 ολόκληρα χρόνια. Ή συζητάμε με το έτερον ήμισυ και το στόμα μας αρχινά να λέει τα ίδια λόγια.

Να ναι λες κάποιο σατανικό διαβολάκι που τα σκαρώνει όλα αυτά για να γελάει με τα χάλια μας; Ή έστω μια ανώτερη δύναμη που εξουσιάζει τα μυαλά μας και τα προσδένει σε μια αόρατη παράλληλη τροχιά σκέψης;

Είναι λένε οι ειδικοί “η δύναμη του μυαλού” και την ονομάζουν “τηλεπάθεια”. Πόσο συναρπαστική λοιπόν είναι η δύναμη του μυαλού και η δύναμη του αληθινού δεσμού που αναπτύσσεται, η ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ δύο ατόμων. Αυτή η αγνή μεταφορά ενέργειας απ’ τον ένα άνθρωπο στον άλλο, χωρίς μάλιστα να επιστρατεύονται οι πέντε αισθήσεις, χωρίς καν να υπάρχει φυσική επαφή. Είναι περισσότερο πιθανό να συμβεί μεταξύ ατόμων που έχουν μια ανεπτυγμένη και ουσιαστική σχέση, παρά μεταξύ γνωστών ατόμων ή απλώς ερωτικών συντρόφων, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει πως είναι απίθανο να αποκτηθεί πνευματική έλξη, να νιώσουμε ότι έχουμε χημεία δηλαδή, αυτό το «κλικ» που λέμε, με ένα άνθρωπο που έχουμε πρωτογνωρίσει. Απαιτεί δηλαδή, μια βαθιά κι αληθινή, ψυχική και πνευματική επικοινωνία.

Δεν είναι συναρπαστικό το πόσο πρωτόγνωρα σήματα μοιράζονται δύο μυαλά;

Μπορεί πολλές φορές τα «σήματα» αυτά να μην είναι ξεκάθαρα ή απολύτως αντιληπτά, και τα ερμηνεύουμε ως «κακό προαίσθημα» ή «σφίξιμο στο στομάχι», ενώ στην πραγματικότητα να είναι μια τηλεπαθητική επαφή. Υπάρχουν άλλωστε, άπειρες έρευνες, πειράματα, άρθρα για την τηλεπάθεια, για το πώς μπορεί κανείς να διαβάσει το μυαλό του άλλου τηλεπαθητικά αν το επιθυμεί, για τεχνητή τηλεπάθεια μεταξύ ατόμων δηλαδή.

Εν κατακλείδι, δεν είναι και τόσο τυχαίο που θεωρείται η τηλεπάθεια ως μια έκτη αίσθηση. Αυτή η αίσθηση της τηλεπάθειας, που έχουμε με ένα άτομο και μας κάνει να νιώθουμε πως έχουμε βρει τον άνθρωπό μας, την «αδελφή ψυχή» μας, πως μπορεί να μας καταλάβει χωρίς να πούμε πολλά και να αρκεί ένα βλέμμα. Αυτή η ανεξήγητη ψυχική σύνδεση με κάποιον, που υπάρχει, έστω και αν απουσιάζει από κοντά μας, αλλά παρόλα αυτά νιώθεις την παρουσία του παντού και κάθε στιγμή, νιώθεις ασφάλεια όταν είναι κοντά σου, στοργή και όλα τα σχετικά, οφείλονται στο «θαύμα» της τηλεπάθειας…
Και κάλλιο η τηλεπάθεια στη ζωή μας, παρά η απάθεια.

Την επόμενη φορά λοιπόν, μην αναρωτηθείς. Απλά ζήστο κι έχε υπόψη σου πως με το άτομο που συμβαίνει, μοιράζεσαι κάτι μοναδικό, μια βαθιά πνευματική έλξη, αφού ένα παράλληλο σύμπαν συντονίζει τα μυαλά σας και ρυθμίζει τις καρδιές σας στους ίδιους μοναδικούς χτύπους…