Μέσα στον παραλογισμό λοιπόν που επικρατούσε μέσα μου, και φανερά επηρεασμένη από την ιδιότητα της τελειόφοιτης μαθήτριας, ένα βράδυ Πέμπτης «μπαμ» σκάει σαν βόμβα μία σκέψη που με προβλημάτισε και κάπως έτσι δεν άργησε να έρθει το επόμενο πρωί και να τώρα που εσύ διαβάζεις το συγκεκριμένο άρθρο.
Φαντάζομαι πως όλοι έχουμε κάποια στιγμή ακούσει για την γνωστή χημική αντίδραση εξουδετέρωσης που πάει κάπως έτσι:
ΟΞΥ + ΒΆΣΗ –->ΑΛΑΣ + ΝΕΡΟ
Καλά ίσως όχι όλοι, αλλά μπορώ να εγγυηθώ πώς στους «πρακτικαραίους», η φράση αυτή αντηχεί σαν ποιηματάκι. Μα γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αφού φυσικά βάλουμε την εργαστηριακή πόδια και τα προστατευτικά μας γυαλιά, γιατί το σημερινό άρθρο είναι φτιαγμένο από.. ιδιαίτερα χημικά συστατικά!
Όπως είναι φανερό, πρωταγωνίστρια σήμερα είναι η Χημεία. Και θα αναρωτιέσαι τώρα, σε ποια ακριβώς χημεία να αναφέρομαι; Στη χημεία ως επιστήμη, στη χημεία μεταξύ των ανθρώπων ή σε κάτι άλλο; Ας πούμε καλύτερα πώς θα αναφερθούμε σε αυτό που λέμε.. «Χημεία της ζωής».
Η αντίδραση αυτή, ονομάζεται εξουδετέρωση, γιατί εξαιτίας της πολλές φορές εξαφανίζονται τόσο οι ιδιότητες του οξέος, όσο και οι ιδιότητες της βάσης.
Τι εννοούμε όμως οξύ και τι βάση;
Αδιαμφισβήτητα, όλα τα μικρά αλλά και μεγάλα πράγματα στη ζωή, χρειάζονται δύο αντίθετα στοιχεία για να σταθούν. Ας σκεφτούμε λιγάκι το κλασικό παράδειγμα του καιρού: Τι νόημα θα είχε, αν ανοίγαμε κάθε μέρα το παράθυρο και αντικρίζαμε τον ίδιο ήλιο ή ακούγαμε τις ίδιες βροντές; Θα είχε την ίδια τροπή η καθημερινότητα;
Εξάλλου, μόνος του ο ήλιος και μόνη της η βροχή, δεν φέρνουν το ουράνιο τόξο.
Επίσης, όσο γλυκατζής και να είσαι, θα άντεχες να τρέφεσαι μόνο με γλυκά; Σίγουρα κάποια στιγμή, θα ήθελες το αλμυρό σου. Άραγε εμείς οι άνθρωποι όμως, καταφέραμε να κρατήσουμε την ισορροπία που μας επιβάλλει η φύση, ανάμεσα στα αντίθετα στοιχεία του χαρακτήρα μας;
Και να, που στο επίκεντρο είναι και πάλι δύο αντιθέσεις… Αλμυρό- Γλυκό, καταιγίδα- λιακάδα, λύπη- χαρά, κλάμα- γέλιο, παραίτηση- προσπάθεια… Οξύ- Βάση…
Ε λοιπόν, ο άνθρωπος αυτήν την ισορροπία όχι μόνο δεν κατάφερε να την κρατήσει, αλλά αντίθετα έχει δημιουργήσει ένα νοητό καθρέφτη αλλοίωσης της ζωής, ξεφεύγοντας κατά πολύ και μαζί του ευτελίζει την κοινωνία στην οποία ζει. Το οξύ, στην περίπτωσή του υπερίσχυσε και τον κατακαίει αργά.
Οι υποχρεώσεις υπερίσχυσαν, το βάρος των ευθυνών, το τέρας της παρανομίας και της αδιαλλαξίας υπερίσχυσαν, ο άτρωτος ρόλος του ‘καλού’ μαθητή, ‘καλού’ φίλου, ‘καλού’ συζύγου, ‘καλού’ εργαζόμενου, ‘καλού’ παιδιού απέναντι στους γονείς, που πρέπει να βγει εις πέρας, υπερίσχυσε. Η ζωή πλέον, ένας μόνιμος αγώνας δρόμου, στον οποίο, βέβαια, οι αποτυχίες δεν επιτρέπονται.
Μα άνθρωπε, μήπως ξέχασες να νιώσεις για λίγο και πάλι άνθρωπος;
Ξέχασες, πως οι αποτυχίες είναι αυτές που φέρνουν τις επιτυχίες;
Ξέχασες πως για να δημιουργηθεί το «αλατοπίπερο» της ζωής, αλλά και το νερό που μπορεί να κατευνάσει τα πυρά που σου καίνε μέρα-νύχτα τα μύχια της ψυχής σου, χρειάζεται να κάνεις μία εξουδετέρωση! Να προσθέσεις, λίγο νερό στο κρασί σου ή αλλιώς λίγη ΒΑΣΗ στο ΟΞΥ σου.
koumoundourosvoice.gr
Πρέπει επιτέλους ο καθένας από εμάς, να ρίξει τον γυάλινο καθρέφτη του και να συνειδητοποιήσει πως η ζωή είναι αναπάντεχη, πως είναι ένα εκκρεμές μεταξύ της ευτυχίας και δυστυχίας που η μοίρα μπορεί να φέρει στο προσκήνιο, οποιαδήποτε στιγμή. Οφείλουμε λοιπόν ως άνθρωποι, να μάθουμε να θέτουμε σε ισορροπία τα όξινα στοιχεία των συναισθημάτων, των σκέψεων και των πράξεων μας, δίνοντας έμφαση στα βασικά στοιχεία που θα βοηθήσουν στην μετατροπή μας σε ένα στιβαρό άλας, σε ένα ευπροσάρμοστο άτομο, έτοιμο να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις. Σε κάθε αποτυχία και σε κάθε δύστυχη στιγμή (οξύ) ας μην ξεχνάμε να προσθέτουμε χαμόγελο και αισιοδοξία (βάση). Να κοιτάμε ψηλά, γιατί δεν θα αργήσει να φανεί ο ήλιος μέσα από τη συννεφιά . Και αυτό που θα ‘ρθει, θα είναι τόσο δυνατό και όμορφο, που ακόμα και ο πόνος που μας προκαλούσε το οξύ άξιζε τον κόπο να ισορροπήσει με τη βάση και να παραχθεί κάτι αναπάντεχα μαγικό. Ίσως τότε η αντίδραση πραγματοποιηθεί και η αλληλεπίδραση των δύο αυτών στοιχείων, να φέρει στο φως κάτι ανώτερο που θα κάνει τη ζωή πιο νόστιμη και πιο βιώσιμη. Γιατί η χημεία δεν βρίσκεται μόνο στην ποδιά ενός χημικού αλλά και στην ψυχή, το μυαλό και στην ζωή του κάθε απλού ανθρώπου. Ας είμαστε λοιπόν θετικοί, ευπροσάρμοστοι, ονειροπόλοι αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστές, εξουδετερώνοντας έτσι τις δικές μας προσωπικές αδυναμίες!
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: upatras.gr
What do you think?
Show comments / Leave a comment