Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ αλλόκοτα όντα (ναι! Πάρα πολύ αλλόκοτα). Βέβαια αυτό, ίσως, οφείλεται στις περιστάσεις που βιώνει ο καθένας μας και τις εμπειρίες που κουβαλάει από μωρό παιδί στις πλάτες του. Πολλές φορές τυχαίνουν διάφορες καταστάσεις (τα περίεργα της ζωής που λέμε) που οδηγούν τον άνθρωπο σε έντονη συναισθηματική φόρτιση.
Σκαμπανεβάσματα, που μαρτυρούν την αστάθεια και τον πόνο ο οποίος αναβιώνει μέσα από τις δυσκολίες της ζωής. Μερικές φορές αυτός ο πόνος προκαλεί πανικό στις ψυχές των ανθρώπων πλημμυρίζοντας τις από τρόμο και αβεβαιότητα.
Είναι όπως μια γυάλινη επιφάνεια που αν εκφυσήσεις με τη ζεστή σου ανάσα πάνω στο παγωμένο και εύθραυστο υλικό της, θολώνει αμέσως.
Εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να τραγικοποιούμε καταστάσεις και αφού τις ξεπεράσουμε, συνειδητοποιούμε τη μηδαμινή τους υπόσταση.
Σου έχει τύχει ποτέ να ανησυχείς για κάτι σε σημείο που να χάσεις τον ύπνο σου, σε σημείο που να δακρύσεις και μετά από λίγες μέρες να γελάς σαν να μην έγινε τίποτα και να αναρωτιέσαι αν τελικά άξιζε τον κόπο (προσωπικά, αρκετές φορές μπορώ να πω)ꓼ
Ε, λοιπόν, κάθε φορά φτάνω στο ίδιο συμπέρασμα (απίστευτο ꓼ): η ζωή είναι πολύ μικρή και ίσως (ίσωςꓼ) είναι ανώφελο να αναλώνουμε τον εαυτό μας σε γεγονότα που δεν θα πάψουν ποτέ να αποτελούν… γεγονότα.
Κι αν το καλό σκεφτείς στην τελική μια τέτοια αντιμετώπιση δεν οδηγεί κάπου! Αντίθετα μάλιστα, διευρύνει το αδιέξοδο δυσκολεύοντας έτσι την κατάσταση. Όπως πολύ σοφά υπέδειξε στο έργο του, «Απολείπειν Ο Θεός Αντώνιον», και ο Κωνσταντίνος Καβάφης «την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις».
Το ταξίδι της ζωής σε τούτο τον κόσμο δεν διαρκεί για πάντα. Επιβιβάσου, λοιπόν, και συ σε αυτή την τρελή διαδρομή και επιτέλους δες τη θετική πλευρά (ψάξε! Δεν γίνεται να μην υπάρχει).
Εσύ είσαι αυτός που θα αλλάξει τα δεδομένα και μέσα από το σκοτάδι σου θα βρεις το φως (τουλάχιστον θα προσπαθήσεις).
Κι αν κάποτε οι κακουχίες που πέρασες σου φανούν αστείες, ε ίσως τελικά να ήταν.
Θυμήσου, η ζωή είναι σαν ένα παιχνίδι από τραπουλόχαρτα. Ένα παιχνίδι με μοναδικό αντίπαλο σου το πεπρωμένο. Ένα παιχνίδι που καλείσαι να παίξεις ανεξάρτητα από το φύλλο που σου έτυχε. Άλλοι δικαιώνονται στην μοιρασιά, άλλοι έχουν ποντάρει το πιο δυνατό τους χαρτί με το λάθος τρόπο και άλλοι πάλι έχουν χάσει το παιχνίδι από τον πρώτο κιόλας γύρω.

Όμως έχε βαθιά μες το μυαλό σου πως το παιχνίδι πότε δεν τελειώνει, γιατί πάντα ακολουθεί η επόμενη παρτίδα. Και φρόντισε, αυτή τη φορά, να παίξεις έξυπνα ∙ πέρασε καλά με το χαρτί που έχεις τραβήξει, γιατί πού ξέρεις, μπορεί κι αύριο να το χεις ξεχάσει!
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment