Σε είδα χτες. Έφευγες βιαστική. Έμοιαζες ταλαιπωρημένη. Κρατούσες το κεφάλι σου σαν μεθυσμένη και αποχωρούσες σκεφτική.

Το καλημέρα μου σε τρόμαξε. Ίσως να σε αποσυντόνισε από τις άπειρες σκέψεις που είχες στο μυαλό σου. Δεν απάντησες. Απλά προχώρησες.

Μα να ξέρεις δεν σε παρεξήγησα. Ούτε σε έκρινα για τη συμπεριφορά σου. Το αντίθετο, σε κατανόησα. Χαμογέλασα γιατί …ξέρω. Ναι ξέρω. Ξέρω τα συναισθήματα σου από πρώτο χέρι. Ένιωσα την αδυναμία που νιώθεις. Έφτασα στα όρια που φτάνεις. Μάθε ότι δεν είσαι μόνη σου σ’ αυτό το δύσβατο μονοπάτι.

Ξέρω δεν είναι εύκολο.

Ξέρω πόσο απελπισμένη νιώθεις τις πιο πολλές φορές. Ξέρω πόση αγωνία και πόσους φόβους θα συναντήσεις σ’ αυτό το δρόμο της μητρότητας. Στιγμές απόγνωσης που κανείς δεν θα σε καταλάβει. Θα κρυφτείς στο μπάνιο να κλάψεις και θα βγεις ακόμη πιο δυνατή. Ξέρω.

Ξέρω, πως χρειάζεσαι κι εσύ λίγα λεπτά ηρεμίας. Είσαι τόσο κουρασμένη που νιώθεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις. Περνάς μια περίοδο δοκιμασίας. Που όλες την περνάμε. Δύσκολο για πολλές και με διαφορετικό τρόπο για την καθεμιά.

Δεν χρειάζεται να είσαι σούπερ-μαμα για να είσαι καλή μαμά. Υπάρχουν μαμάδες που παραδέχονται πως δεν τα κάνουν όλα, αλλά προσπαθούν. Ξέρω.

Φοβισμένες και κουρασμένες εξακολουθούν να αγωνίζονται. Μαμάδες σαν εσένα και εμένα που συχνά νιώθουν χαμένες στο κόσμο τους. Αγωνίζονται, δίνουν, προσεύχονται, δουλεύουν και δεν τα παρατάνε ποτέ. Ακόμα κι όταν θέλουν να τα παρατήσουν. Ξέρω πως είναι πολύ καλά.

Γιατί τα πράγματα που μυρίζουν μαμά οι περισσότεροι δεν τα βλέπουν.

Δεν σε βλέπουν όταν σιδερώνεις τα μικρά φανελλάκια. Όταν γελάς με τα χαζά τους αστεία. Τα μαλλιά που κάνεις κοτσιδάκια κάθε πρωί. Τα φαγητά σου. Τις νύχτες που κοιμάσαι στην καρέκλα με το άρρωστο παιδί σου. Τις προσευχές σου όταν αργούν από την έξοδο τους. Τις μέρες που το σπίτι είναι αχούρι αλλά εσύ κάθεσαι και διαβάζεις παραμυθάκια. Τα φιλιά στο μέτωπο τα βράδια. Τα άπλυτα που μαζεύονται και μαζεύονται.

Γι αυτό σου λέω δεν υπάρχουν σουπερμαμάδες, υπάρχουν αληθινές. Κι αυτή είσαι ΕΣΥ και είναι κάτι παραπάνω από αρκετό. Πίστεψε… ξέρω!

Y.Γ: Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει σε μια ηρωίδα μάνα, μετανάστρια. Δεν ξέρω τι περνάς, αλλά ξέρω πως είσαι ηρωίδα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com