Πράγα, Τσεχία 2019

Βρισκόμασταν στην πανέμορφη πρωτεύουσα της Τσεχίας και μόλις είχαμε απολαύσει ένα νόστιμο και γεμάτο μεσημεριανό. Ξεκινήσαμε χαλαρά για μια βόλτα στην πόλη για τη χώνεψη. Ξαφνικά, ο Αλτίν βλέπει μπροστά του μία ανήφορο από σκαλιά. Υπήρχαν περισσότερα από 280 σκαλιά που οδηγούσαν στο κάστρο της Πράγας πάνω σε ένα λόφο. Γυρίζει τότε στον ένα συνταξιδιώτη μας και του λέει: “Παραβγαίνουμε;” 

Άρχισαν, τότε, και οι δύο να τρέχουν σαν τρελοί ανεβαίνοντας τις σκάλες. Εγώ τους τράβηξα ένα μικρό βιντεάκι καθώς περνούσαν από δίπλα μου σαν τυφώνες και ανέβαινα χαλαρά τα σκαλιά. Όταν έφτασα στο τέλος του ανήφορου, τους βρήκα ξαπλωμένους στο έδαφος προσπαθώντας να βρουν την ανάσα τους. Είχαν χωνέψει το φαγητό μια και καλή!

Άγιοι Ανάργυροι, Πάφος, Κύπρος 2019

Ένα από τα καλύτερα spa resorts στην Κύπρο βρίσκεται στην Πάφο και το επισκεφθήκαμε για λίγες μέρες χαλάρωσης. Είχαμε φτάσει σε επίπεδα νιρβάνας μετά από χαλαρωτικά υδρομασάζ και σάουνα. Την επόμενη ημέρα θα φεύγαμε, και αποφασίσαμε να περάσουμε από 2-3 χωριά πριν επιστρέψουμε πίσω στη βαβούρα της πόλης. 

Ο Αλτίν είχε την ιδέα να μετακινήσει το αυτοκίνητο σε άλλη θέση για να είναι πιο εύκολη η αποχώρηση μας. Λίγα λεπτά αργότερα, επιστρέφει στο δωμάτιο και μου ανακοινώνει ότι το αυτοκίνητο δεν παίρνει μπρος. Κατεβήκαμε κάτω μαζί και κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να λειτουργήσει, όμως τίποτα. Καλέσαμε την οδική βοήθεια να τους ενημερώσουμε ότι θα τους χρειαζόμασταν την επόμενη ημέρα. Μας είπαν να καλέσουμε πάλι αύριο.

Είχαμε αποδεχτεί ότι δε θα κάναμε βόλτα και θα επιστρέφαμε απευθείας στη Λεμεσό. Μια αναλαμπή χτύπησε τον Αλτίν κι έτρεξε κάτω στο αμάξι ενθουσιασμένος. Όταν επέστρεψε μου είπε ότι χρησιμοποιούσε λάθος κλειδί! Εκείνο ήταν το εναλλακτικό κλειδί που του είχε δώσει ο μηχανικός, το οποίο μπορούσε μόνο να ξεκλειδώσει την πόρτα του αυτοκινήτου αλλά όχι να το βάλει μπρος.

Inveraray, Σκωτία 2020

Μετά από 4 ώρες δρόμο, φτάσαμε επιτέλους στην πανέμορφη, μικρή πόλη στη βόρεια Σκωτία, το Ίνβεραρι (Inveraray). Βγήκαμε από το αμάξι και αρχίσαμε αμέσως την εξερεύνηση. Αυτό που άρχισε σαν ένας απλός περίπατος κατέληξε η πιο κουραστική ορειβασία που κάναμε μέχρι τότε. Περπατήσαμε ένα ανηφορικό μονοπάτι από χώμα και πέτρες ανάμεσα στο δάσος, σχεδόν ανέγγιχτο από το ανθρώπινο χέρι, για μία ώρα. Χρειαστήκαμε άλλη μία ώρα στην επιστροφή. Υπήρξαν στιγμές που ήμασταν κοντά στο να τα παρατήσουμε και να επιστρέψουμε πίσω. Όταν τελικά φτάσαμε την κορυφή, το τοπίο ήταν σκεπασμένο από πυκνή ομίχλη. Τελικά, άξιζε τον κόπο; 

Πράγα, Τσεχία 2019

Ημέρα αναχώρησης. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο αργοπορημένα, πήγαμε τρέχοντας στο ταμείο για check in. Ο υπάλληλος της αερογραμμής – ο οποίος ήταν καινούριος στη δουλειά – μας ενημερώνει ότι η κράτηση που κάναμε δεν συμπεριλάμβανε μεγάλη αποσκευή. Για περίπου ένα τέταρτο συζητούσαμε την ύπαρξη της αποσκευής στην κράτησή μας. Αυτός επέμενε ότι δεν την είχαμε κλείσει, κι εμείς ήμασταν πεπεισμένοι ότι πληρώσαμε για μία 20-κιλη βαλίτσα. Πάνω που είχαμε αποφασίσει να πληρώσουμε – ξανά – για την αποσκευή λόγω πίεσης του χρόνου, βλέπει ξαφνικά στο σύστημα ότι όντως την είχαμε πληρώσει τελικά! 

Μόλις την παραδώσαμε, αρχίσαμε να τρέχουμε μαραθώνιο για να προλάβουμε τον έλεγχο και να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο. Τα καλά νέα είναι ότι τα καταφέραμε. Το όλο περιστατικό μας φαινόταν αστείο μόνο λίγες μέρες μετά, όταν είχε περάσει το πιάσιμο!

Τούνελ Colinton, Σκωτία 2020

Μια μέρα πήραμε το λεωφορείο προς μια περιοχή λίγο έξω από το Εδιμβούργο για να επισκεφτούμε ένα τούνελ στην περιοχή Colinton, που έγινε αξιοθέατο επειδή ντόπιοι μαθητές έκαναν φανταστικές ζωγραφιές και γκραφίτι. Το πρώτο άκυρο που κάναμε ήταν να φτάσουμε αφού είχε σκοτεινιάσει, με αποτέλεσμα να μην έχουμε τις καλύτερες λήψεις φωτογραφιών. Το δεύτερο άκυρο της βραδιάς ήταν ότι είχαμε ντυθεί σχετικά ελαφριά για τις θερμοκρασίες της Σκωτίας και είχαμε παγώσει. Το χειρότερο, όμως, έγινε όταν φεύγαμε. Ψάχναμε τη στάση του λεωφορείου κοντά στο σημείο που μας είχε αφήσει, στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Δεν είχαμε προσέξει την στάση – ήταν κρυμμένη πίσω από φύλλα δέντρου – και περιμέναμε λίγο παρακάτω. Όταν είδαμε το λεωφορείο να έρχεται ήμασταν σχεδόν στη μέση του δρόμου και πιο πέρα από την στάση, οπότε ο οδηγός φυσικά δεν σταμάτησε όταν του κάναμε νόημα. Εφόσον ήταν περίχωρα και όχι κεντρικός δρόμος, και ήταν βράδυ, το επόμενο λεωφορείο ήρθε μετά από μία βασανιστική ώρα αναμονής στο οδυνηρό κρύο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com