Καλαθόσφαιρα… ένα άθλημα ιδιαίτερης απόλαυσης, ένα άθλημα με άλλη ατμόσφαιρα, άλλη αμεσότητα, άλλη μαγεία. Ένα απόλυτα συνεχές θέαμα που μπορεί να προκύψει από την παραμικρή φάση, και να έχει άμεσο αποτέλεσμα.

Φίλαθλοι, κόσμος μαζεμένος στα γήπεδα, ωραίες στιγμές, χρόνια όμορφα… Πανηγυρισμοί ενωμένοι, αγαπημένοι, στα γνωστά 1-2 στέκκια της κάθε περιοχής.

Για την νίκη ναι! Μα όχι μόνο…  Όλα αυτά τα ωραία, τα αξέχαστα, τα όμορφα.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Και τώρα; Τώρα η άσχημη κριτική, οι ευθύνες που ρίχνονται στις πλάτες του κάθε ονόματος, σε μία χώρα, όπου ομάδες και αθλήματα αξιοποιούνται για να εξυπηρετήσουν οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Ας είμαστε λοιπόν εμείς αυτοί που θα στηρίξουν τους νέους αθλητές τους, ας είμαστε εμείς, αυτοί που θα θέσουν την ευγενής άμιλλλα ως βασικό κίνητρο προόδου στο άθλημα του μπασκετ!

Στα πλαίσια λοιπόν της καλαθόσφαιρας, έχουμε επιλέξει τον Μιχάλη Κουμή, έναν αθλητή που έχει δείξει πολλά μα υπόσχεται άλλα τόσα. Ο Μιχάλης μας αφιερώνει λίγο χρόνο και μοιράζεται μαζί μας την αγάπη του για το άθλημα, τις δύσκολες στιγμές και τις καταστάσεις που επικρατούν στην Κύπρο περί… μπάσκετ!

Ο Μιχάλης είναι 22 ετών, κατάγεται από το Παραλίμνι και τον έχουμε δει να αγωνίζεται με τα χρώματα της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου, της ΑΕΚ Λάρνακας, καθώς επίσης και της Εθνικής Κύπρου.

Είδωλο:

Ως είδωλο δεν έχω ένα συγκεκριμένο παίχτη, έχω όμως ως άνθρωπο, όσους κατάφεραν να προσφέρουν ταυτόχρονα και στον αθλητισμό αλλά και στην κοινωνία.

Τι είναι αυτό που σε κέρδισε και σε κράτησε στον κόσμο της καλαθόσφαιρας;

Είναι πολλά αυτά που με κάνουν να ξεχωρίζω την καλαθόσφαιρα όσον αφορά το αγωνιστικό της κομμάτι. Ένα από αυτά είναι το οτι μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς επάγγελμα, το οποίο σου δίνει επιπλέον κίνητρα να δουλέψεις για να πετύχεις.

Αγαπημένη στιγμή της καριέρας σου /ή μια στιγμή που σε στιγμάτισε;

Τολμώ να πω οτι η ατμόσφαιρα του κατάμεστου με 5 χιλιάδες οπαδούς γηπέδου, να φωνάζουν για την εθνική με συνδυασμό της νίκης έναντι της Πορτογαλίας ήταν ένα αίσθημα μοναδικό… Επίσης, το triple crown με την ΑΕΚ ηταν φανταστικό!

Πες μας κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος για σένα;

Ίσως ότι έπαιζα ποδόσφαιρο μέχρι τα 15 μου μπακ αριστερός (χαχαχα).

Τώρα πλέον που σπουδάζεις και αθλείσαι ταυτόχρονα, πιστεύεις ότι είναι γενικά δύσκολος ο συνδιασμός σπουδών-αθλητισμού; Ή είναι η καλαθόσφαιρα καλά διαδεδομένη για να ασχοληθεί κάποιος στα δεδομένα της Κύπρου;

Ναι, ένα πιθανό σενάριο που θα προβληματίσει αρκετούς αθλητές στο μέλλον είναι ο συνδιασμός καλαθόσφαιρας και σπουδών, αφού στην Κύπρο αυτά τα δύο δεν συσχετίζονται καθόλου. Είναι όμως εφικτό, αρκεί να θυσιάσεις αρκετές ώρες και να έχεις σωστό προγραμματισμό.

Με βάση τα λεγόμενα σου λοιπόν ούτε για σένα ήταν κάτι εύκολο…

Για εμένα μπορώ να πω ήταν και λίγο πιο δύσκολο αφού είχα καθημερινά μια διαδρομή λόγω προπόνησης στη Λάρνακα το απόγευμα και μάθημα το πρωί Λευκωσία. Όμως είναι και αυτό μέρος των θυσίων που εχει ο αθλητής. Αντικειμενικά δεν έχουμε ως άθλημα μεγάλη αναγνώριση όμως στο νησί αν το συγκρίνω με άλλες χώρες και αθλήματα που έχουν και πιο ψηλό επίπεδο.

Εσύ βλέπεις κάποια βελτίωση αυτής της κατάσταης τον τελευταίο καιρό;

Ναι, τα τελευταία χρόνια γίνονται βήματα προόδου για να έρθει η καλαθόσφαιρα εκεί που πρέπει και ειναι σημαντικό να βρεθεί η στήριξη για να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια. Μπορώ να πω οτι η Κύπρος έχει την κατάλληλη παιδεία, έτσι ώστε να σου δώσει τα εφόδια για να φύγεις στο εξωτερικό ανάλογα με τον κάθε αθλητή και με βάση ποια ηλικία θα πρέπει να το κάνει.

Για σένα υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή που να ένιωσες πως θέλεις να τα παρατήσεις;

Ναι, ίσως αυτή η χρονιά να ήταν και η πιο δύσκολη για μένα αλλά τώρα ήδη νιώθω καλύτερα για να αλλάξω την κατάσταση στην οποια ήμουνα.

Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για την κατάσταση που επικρατούσε στην εθνική και την άσχημη κριτική που δεχτήκατε αυτή την χρονιά λοιπόν;

Αισθάνθηκα και εγώ πολύ άσχημα για την εικόνα που βγήκε προς τα έξω πριν λίγους μήνες για την εθνική, κάτι το οποίο δεν της αρμόζει. Σίγουρα σε κανένα δεν αρέσει να χάνει όμως κάποτε μέσα απο τις ήττες μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος. Από την δική μας πλευρά ως παίχτες, έχουμε αντιληφθεί τις δυσκολίες που έχουμε, που πρέπει να βάλουμε ώρες στο γήπεδο για να είμαστε έτοιμοι και ανταγωνιστικοί στα επόμενα παιχνίδια. Παράλληλα όμως, πρέπει όλοι να αισθανθούν τις δυσκολίες αυτές και να προσπαθήσουν μαζί μας, έτσι ώστε να βρεθεί η λύση. Εγώ θα σταθώ μόνο στη διαφορά που είχαμε όλοι οι νεαροί σε σχέση με τις άλλες χώρες σε λεπτά συμμετοχής στα πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια και ίσως είναι αρκετό αυτό απο μόνο του. Κλείνοντας να πω ότι αντιλαμβανόμαστε το φορτίο που έχει η εθνική και ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να έρθουν καλύτερες μέρες και να ζήσουμε ξανα στιγμές όπως αυτές με την Πορτογαλία.

Τέλος, ένα μήνυμα που θα ήθελες να δώσεις στους νέους που ξεκινούν την καριέρα τους στην καλαθόσφαιρα;

Η υπομονή είναι για μένα το πιο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχουν για να πετύχουν στη Κύπρο συγκεκριμένα, χωρίς να βιάζονται για το κάτι παραπάνω. Επίσης και η σκληρή δουλειά εντός και εκτός γηπέδου, που είναι αυτονόητη.

Ευχαριστούμε τον Μιχάλη και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο μέλλον!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com