Ένα αιώνα ζωής συμπληρώνει ένα εκ των ιστορικότερων σωματείων στο νησί μας, η Αναγέννηση Δερύνειας. Η Αναγέννηση ιδρύθηκε μετά το πέρας του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1920 με επίσημη ημερομηνία την 1^η Δεκεμβρίου, σε μια εποχή όπου επικρατούσε η φτώχεια και ο αναλφαβητισμός. Πρωτοστάτης ο Ελευθέριος Ιακώβου Μοντάνιου, ο οποίος μαζί με λίγους Δερυνειώτες δημιουργεί το Αναγνωστήριο με την αρχική ονομασίας «Ομόνοια», το οποίο αποσκοπούσε τη μόρφωση των κατοίκων της Δερύνειας. Απευθυνόμενος κυρίως στους μεγαλύτερους ηλικιακά κατοίκους (οι οποίοι δεν είχαν την ευκαιρία να μορφωθούν), ο Ελευθέριος Ιακώβου αναλάμβανε την ανάγνωση αποσπασμάτων από την εβδομαδιαία εφημερίδα της εποχής “Ελευθερία”, την οποία προμηθευόταν από την Αμμόχωστο αλλά και λογοτεχνικών βιβλίων στους θαμώνες του καφενείου που λειτουργούσε ως Αναγνωστήριο.

Η πρώιμη δράση

Από το 1921 κιόλας, διοργανώνονται οι πρώτοι αγώνες στίβου, ενώ την επόμενη δεκαετία δημιουργούνται τα τμήματα ποδοσφαίρου και πετοσφαίρισης. Οι προσπάθειες αυτές αγκαλιάζονται από όλο το χωριό που διψούσε για μάθηση και άθληση. Το άθλημα της πετοσφαίρισης μάλιστα, αγκαλιάζεται δεόντως από τους ντόπιους και έτσι η «ΟΜΟΝΟΙΑ» αποτελεί την κυρίαρχο ομάδα στις συναντήσεις της με τα γειτονικά χωριά.

Με την έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα μέλη του αναγνωστηρίου μεριμνούν για την αγορά ενός ραδιοφώνου, προκειμένου να μαθαίνουν τις εξελίξεις. Μάλιστα το 1943, μέλη της Ομόνοιας εντάσσονται υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων και εθελοντικά συμμετέχουν στον πόλεμο. Μετά το πέρας του εξαετή πολέμου η Ομόνοια συνεχίζει την πλούσια και πολύπλευρη δράση της. Η χορωδία που αποτελούσε και αποτελεί το καμάρι της Δερύνειας διακρίνεται, ανεβάζονται θεατρικές παραστάσεις, διοργανώνονται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και γενικώς το χωριό ευημερεί στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου.

Με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, η Αγγλία ανακηρύττει ως παράνομους όλους τους συλλόγους του νησιού. Τέσσερις μήνες μετά το βίαιο κλείσιμο του αναγνωστηρίου, επιτυγχάνεται μέσα από τα σπλάχνα της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» η ίδρυση του Μορφωτικού Συλλόγου «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» Δερύνειας. Ο ανατέλλοντας ήλιος σε πράσινο και άσπρο χρώμα μέσα σε μια ασπίδα, αποτελεί το έμβλημα του σωματείου, συμβολίζοντας την αναγέννηση του σωματείου.

Πετόσφαιρα

Η ίδρυση της Αναγέννησης αποτέλεσε το εφαλτήριο για την περεταίρω δραστηριοποίηση του συλλόγου στα τεκταινόμενα του τόπου. Στα δύσκολα χρόνια μετά την εισβολή η πετοσφαιρική ομάδα πρωταγωνιστεί στις διοργανώσεις της ΚΟΠΕ, κατακτώντας μάλιστα δύο κύπελλα το 1976 και 1977, τα οποία διοργανώνονται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας. Το 1976 με πρωτοστάτη τον μακαριστό Βάσο Μιχαήλ, ανοίγει και το γυναικείο τμήμα. Το 1978 όμως το σωματείο θα αποτελέσει ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κυπριακής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης. Συμμετέχει και στον 1^ο επίσημο τελικό απέναντι στην Ανόρθωση, θα γνωρίσει όμως την ήττα. Συνεχίζει την πρωταγωνιστική της πορεία και τα επόμενα χρόνια φτάνοντας και στην κατάληψη της 2^ης θέσης το 1979 και 1980. Το άθλημα θα αγκαλιαστεί όσο πουθενά από το χωριό και όλοι οι νέοι της Δερύνειας κατευθύνονταν κάθε απόγευμα στο παλιό και ανοικτό γήπεδο βόλει δίπλα από το σωματείο, ώστε να προπονηθούν υπό τις οδηγίες πάντα του αείμνηστου δασκάλου Βάσου Μιχαήλ.

Το 2012-13 επιστρέφει στον τελικό κυπέλλου, όπου θα γνωρίσει την ήττα από την ΑΕΚ Καραβά. Η παρουσία όμως των 1200 περίπου φιλάθλων, που αναλογεί στο 20% των κατοίκων της Δερύνειας (!) επιβεβαιώνει ότι είναι το χωριό όπου το βόλει λατρεύεται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στην Κύπρο.

Ποδόσφαιρο

Το 1972 το ποδοσφαιρικό τμήμα της Δερύνειας εντάσσεται στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ενώ με την εθελοντική συμμετοχή των Δερυνειωτών το 1974 η Αναγέννηση θα προχωρήσει στην ανέγερση του δικού της ιδιόκτητου γηπέδου, χωρητικότητας 1800 θέσεων. Η τούρκικη εισβολή δεν αφήνει ανεπηρέαστη τη Δερύνεια, της οποίας οι τούρκικες δυνάμεις κατοχής καταλαμβάνουν το 75% της έκτασης της. Παρόλα αυτά, το χωριό στέκεται στο πλευρό των προσφυγικών σωματίων, προσφέροντας το γήπεδο στις ομάδες που στερήθηκαν την έδρα τους. Η Αναγέννηση ανεβαίνει για πρώτη φορά στην 2^η κατηγορία το 1982, για να καταστεί μια παραδοσιακή ομάδα της 2^ης σε τάξη κατηγορίας. Μάλιστα το 1987 θα κάνει την παρθενική της συμμετοχή στην πρώτη κατηγορία. Η ομάδα θα κατακτήσει 2 φορές το πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας (1999,2003), ενώ θα καταγράψει συνολικά 7 συμμετοχές στα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας, με καλύτερη χρονιά το 1996-97, όπου κατέλαβε την 9^η θέση και παρέμεινε στην κατηγορία.

Το σωματείο της Αναγέννησης διαδραμάτισε και διαδραματίζει πλούσιο κοινωνικό έργο. Αρκετοί νέοι απασχολούνται στις ακαδημίες είτε του ποδοσφαίρου είτε της πετόσφαιρας, μένοντας μακριά από τις προκλήσεις της εποχής. Επίσης, ουκ ολίγες φορές έχουν διοργανωθεί εκδηλώσεις πολιτιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα με πρωτοβουλία του σωματείου. Ο εθελοντισμός αποτελεί τον άξονα αυτής της προσπάθειας, με αποκορύφωμα τις εκδηλώσεις για το Παγκύπριο Φεστιβάλ της Φράουλας, το οποίο διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια στο γήπεδο της Αναγέννησης, με τη συμμετοχή εκατοντάδων εθελοντών. Πολλές γενιές έχουν γαλουχηθεί στα σπλάχνα της «μάνας» Αναγέννησης. Η ομάδα στον ένα της αιώνα ζωής πέρασε από τεράστιες δυσκολίες, είτε αυτές ήταν πόλεμοι, αγώνες είτε οικονομικά προβλήματα. Στάθηκε και στέκεται όμως στα πόδια της και παραμένει παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς συλλόγους στο νησί .

Χρόνια Πολλά Αναγέννηση!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

Πηγές κειμένων και φωτογραφιών από το αρχείο της Αναγέννησης Δερύνειας.